Νέοι και Μεγάλοι

Ένας Πόλεμος, δυο Στρατόπεδα. Η σύγκρουση μεταξύ Νέων και Μεγάλων δεν είναι πρωτοφανής. Όλα τα μεγάλα κινήματα από αυτή τη σύγκρουση ξεπήδησαν, όπως το Χίπικο κίνημα που ξεκίνησε από την Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του '60 κι εξαπλώθηκε σ' ολόκληρο τον κόσμο, ο Μάης του '68 στο Παρίσι, κ.α. --------------------------------------------------------------------------------- Από τη μια οι Μεγάλοι: Συμπαγή όντα, που ο χρόνος τους στερεοποιεί ακόμη περισσότερο. Όσο πιο συμπαγείς είναι, τόσο πιο μοναχικοί γίνονται και δε μπορούν να κάνουν στέρεες κοινωνίες. Οι κοινωνικοί δεσμοί είναι χαλαροί. Είναι οι βολεμένοι και παγιδευμένοι {κάθε ηλικίας} στο ζειν και ευ ζειν του υλικού Παράδεισου και Καταναλωτισμού, που το μόνο μέλημά τους είναι η αποθησαύριση υλικών αγαθών που δε μπορούν να πάρουν μαζί στον τάφο τους. Ενώ σ' όλη τη ζωή τους, προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερα, πίνουν το αίμα των συνανθρώπων τους, στο τέλος, όταν αντιλαμβάνονται πως φτάνει το τέλος τους και πως ότι κι όσα μάζεψαν δεν έχουν καμιά αξία, ανταλλάσουν όλα τα υπάρχοντά τους μ' ένα συγχωροχάρτι, μπας κι εξασφαλίσουν την είσοδό τους στον ουράνιο παράδεισο. /Όρα: Εκκλησιαστική Περιουσία!.. --------------------------------------------------------------------------------- Από την άλλη οι Νέοι: Εύπλαστα όντα με φαντασία και αγάπη είναι οι νέοι {κάθε ηλικίας}, που προσπαθούν να βρουν τη χαρά και τις αλήθειες της ζωής μέσα από τη φυσική πορεία των πραγμάτων. Τα ταξικά όρια ανάμεσα στους νέους είναι πολύ χαλαρά, γι' αυτό και στην όποια συγκυρία, άμεσα δημιουργούνται ομάδες και κινήματα, που εμπεριέχουν νέους από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Λίγοι είναι οι νέοι που ταυτίζονται με τον ταξικό ρόλο τους και σύμφωνα με το πρωτόκολλο των μεγάλων. Και σ' αυτήν ακόμη την περίπτωση, η φύση τους είναι με το μέρος της κοινωνίας των νέων κι όχι με τα σκοτεινά σχέδια των αρτηριοσκληρομένων μεγάλων. --------------------------------------------------------------------------------- Το αποτέλεσμα και η ποιότητα της σύγκρουσης είναι προκαθορισμένο. Οι Μεγάλοι θα χρησιμοποιήσουν με πείρα και πονηριά τα πάντα από το πλούσιο οπλοστάσιό τους. Εξουσία, Κρατικό Σύστημα, Χρήμα, TV, κατασταλτικά μέσα που διαθέτουν, όπως Όπλα, Αστυνομία, Στρατός και ότι άλλο χρειαστεί στην πορεία. Οι Νέοι έχουν μόνο την Καρδιά και το γέλιο τους κι αυτό φτάνει. --------------------------------------------------------------------------------- Υπάρχουν και αρκετά εξηγημένα άτομα που κάνουν πραγματικό αγώνα, από διάφορα μετερίζια, δίπλα στους νέους και λόγω ηλικίας ή επαγγέλματος πολιτογράφονται ως Μεγάλοι... αλλά αυτοί είναι που είναι Νέοι!.. --------------------------------------------------------------------------------- Το τελικό αποτέλεσμα; Νίκη της ζωής. Μεγάλοι χαμένοι οι Μεγάλοι, γιατί δεν έβγαλαν τίποτε από την όλη υπόθεση. Ούτε ένα συμπέρασμα. Σε όλη τη διάρκεια των γεγονότων είχαν κλειστά τα μάτια και τ' αυτιά τους, ή μπορεί να μην έχουν καθόλου αντιληπτικές κεραίες για να καταλάβουν άλλες πτυχές της ζωής, πέρα από το μικρόκοσμό τους.

Η σταγόνα

Το ποτήρι ήταν ολόγιομο κι ο άδικος θάνατος του δεκαεξάχρονου Αλέξη ήταν η σταγόνα που το έκανε να ξεχειλίσει κι οι νέοι ξεχύθηκαν στους δρόμους και τα 'σπασαν όλα, κι ας προσπαθούν όλα τα κόμματα, στο ρόλο του πυροσβέστη να σβήσουν τη φωτιά για την οποία ηθικοί αυτουργοί είναι οι ίδιοι. Όπου μυρίζει μπαρούτι, οι πολιτικάντηδες πάντοτε την κοπανάνε. ----------------------------------------------------------------------------------- Τα ίδια κάνανε και με τη 17η Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο. Τι προβοκάτσια λέγανε, τι ότι το είχε στήσει η CIA και διάφορες άλλες αρλούμπες. Όταν μετά ένα χρόνο έγινε η γιγάντια πορεία στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου (πάνω από ενάμισι εκατομμύριο κόσμου), και είδαν πως έχει "ψωμί" η υπόθεση, τότε άρχισαν να εξυμνούν τους ήρωες του Πολυτεχνείου και να μετατρέπουν την επέτειο σε πανηγυράκι ψηφοθηρίας. Σ' αυτό συντέλεσε, το ότι πολλοί "αγωνιστές" βολεύτηκαν / παγιδεύτηκαν σε κομματικούς θώκους!.. Το ίδιο γίνεται και τώρα. Ο ένας ρίχνει το φταίξιμο στον άλλον, στους Αναρχικούς, στην Αριστερά, στην αντιπολίτευση, στους προβοκάτορες της Αστυνομίας, στους "κουκουλοφόρους", στους "γνωστούς-άγνωστους", και πάει λέγοντας. Μπορεί να υπάρχουν μικρά ή μεγάλα ποσοστά από τα παραπάνω μέσα στη σούπα, αλλά το καζάνι βράζει όταν υπάρχει φωτιά. Και φωτιά υπάρχει και είναι αληθινή. ----------------------------------------------------------------------------------- Κανείς δε μπορεί με αρλούμπες και πολιτικές σκοπιμότητες να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα αυτής της εξέγερσης. Γιατί περί αυθόρμητης εξέγερσης πρόκειται. Αυτό που δεν έκαναν αυτοί που θεωρητικά έπρεπε να κάνουν, το έκαναν οι νέοι. Το ίδιο ήταν και με το Πολυτεχνείο τότε, το 1973, το ίδιο είναι και τώρα. Όλος αυτός ο μακρόχρονος εμπαιγμός των νέων, των φτωχών, των αδύναμων, των εργατών, των αλλοδαπών, των ναρκομανών και γενικά των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, από τους βολεμένους του Συστήματος, δε μπορεί παρά να συσσωρεύει αγανάκτηση και μίσος που περιμένει την ευκαιρία για να εκδηλωθεί. Τα Βατοπέδια και ο χορός των δισεκατομμυρίων φαντάζουν στο μυαλό των απλών πολιτών σαν σενάρια της επιστημονικής φαντασίας. Από την πολλή τηλεόραση έχουν μπερδέψει το πραγματικό με το εικονικό και δεν καταλήγουν σε συμπέρασμα. Αν συνειδητοποιούσαν την πραγματικότητα, θα είχαν πάρει τα όπλα και έβγαιναν στα βουνά!.. ----------------------------------------------------------------------------------- Πριν δυο δεκαετίες περίπου, λίγο έλειψε να πάρει φωτιά η Αμερική, όταν ένας μπάτσος σκότωσε εν ψυχρώ έναν Αφροαμερικάνο. Ο καλυμμένος ρατσισμός του Αμερικάνικου Συστήματος που επί χρόνια περιθωριοποιούσε μια μαρτυρική φυλή, που στην πλάτη της χτίστηκε το "όνειρό" του, δημιούργησε ένα φράγμα, που πίσω του συσσωρεύτηκε όλο το μίσος και η αγανάκτηση των Αφροαμερικάνων και κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Ο άδικος θάνατος ενός πολίτη ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και τα 'κανε γυαλιά-καρφιά. Βιτρίνες σπάσανε, σούπερ-μάρκετ αδειάσανε, αυτοκίνητα και μαγαζιά καήκανε. Ακριβώς το ίδιο σκηνικό με το σημερινό δικό μας, μόνο που εκεί ήταν σε πολλαπλάσιο μέγεθος. ----------------------------------------------------------------------------------- Κάποιοι είπαν "Το παιδί ήταν από καλή οικογένεια. Δεν είναι δυνατόν να είναι ταραξίας, αναρχικός!.." Λες κι όποιος είναι από καλή οικογένεια αποκλείεται να είναι σκεπτόμενο και προβληματισμένο άτομο. Ο μικρός Αλέξης ήταν ένας ήρωας κι η μάνα του πρέπει να είναι περήφανη γι' αυτόν, και να μην επηρεάζεται από το αλλαλούμ των τηλεοπτικών γνωμοδοτήσεων. Η τηλεόραση, ως επί το πλείστον, κυνηγά την τηλεθέαση και λιγότερο την αλήθεια. Το αν φορά το προσωπείο του επαναστάτη, του δίκαιου κριτή, του λαϊκού εκφραστή, είναι για να ανεβάσει τα ποσοστά. ----------------------------------------------------------------------------------- Αν παρακολουθήσετε τις ειδήσεις στην τηλεόραση αλλά ακόμη και στο ραδιόφωνο και στα έντυπα, θα παρατηρήσετε πως σε όλα τα κανάλια υπάρχει μια κοινή διάλεκτος, κοινές λέξεις-κλειδιά που νοθεύουν τα νοήματα και τις έννοιες, έτσι ώστε ο θεατής να οδηγείται με μαεστρία στο να αποδεχτεί τη δική τους λογική. Προσπαθούν οι διάφοροι αλαζόνες "φωστήρες" να ερμηνεύσουν το φαινόμενο. Πολιτικοί αναλυτές, αστέρες και μόνιμα φρούτα της Τι-Βι, στρογγυλοτραπεζίτες (= αυτοί που αρέσκονται να αναλύουν πάντα και τα πάντα καθισμένοι γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι απέναντι από τηλεοπτική κάμερα), όλοι είναι σίγουροι για τα λεγόμενά τους. Δεν έχουν την ταπεινότητα, ή έστω τη στοιχειώδη ευγένεια να πουν "κατά την προσωπική μου άποψη...". Κι επειδή η προβατίλα του κόσμου (ένα είδος καρκίνου του πνεύματος, που μεταβολίζει τους ανθρώπους σε άβουλα πλάσματα, όπως τα αρνάκια στο μαντρί) είναι σε προχωρημένο στάδιο, από τον μακρόχρονο βομβαρδισμό με ειδικά τηλεοπτικά σκατά, οι κύριοι αυτοί έχουν αρκετό κοινό να κρέμεται από τα χείλη τους, κόσμο που περιμένει να ακούσει την ερμηνεία που θα δώσουν οι "φωστήρες" στα γεγονότα. Και γνωμοδοτούν οι "φωστήρες", ανακατεύουν και λίγη επανάσταση μέσα, χαϊδεύουν και τ' αυτιά του λαού -γιατί αυτόν εκφράζουν!..- και τα φέρνουν εκεί που στους συμφέρει, και στο τέλος αυτοί έχουν το πάνω χέρι. Κι επειδή συνήθως ο χρόνος δουλεύει προς όφελός τους, γιατί ο κόσμος εγκλωβισμένος στα καθημερινά προβλήματά του δε μπορεί να επαναστατεί και να ανατρέπει (λάθος του!..) καθημερινά, στο τέλος κάθε λαϊκή απόπειρα Ανατροπής καταλήγει σε φιάσκο. ----------------------------------------------------------------------------------- Τα τηλεοπτικά κανάλια πλασάρουν τα πράγματα μ' ένα τρόπο που να καλύπτεται το πραγματικό πνεύμα του γεγονότος, γιατί η τηλεόραση είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της εξουσίας. Νομίζετε ότι θα μπορούσε ποτέ να τη χρησιμοποιήσει ο λαός για να ανατρέψει το άδικο κοινωνικό σύστημα που τον κρατά υποδουλωμένο; Παρατήρησε πως, όταν σε κάποια εκπομπή βγάζουν ένα νεαρό (-ή) να μιλήσει. Τον κόβουν τη στιγμή που καταφέρνει να συγκροτήσει τη σκέψη του και πάει να πει κάτι σημαντικό. Όλα τα κοράκια γύρω του, δημοσιογράφοι, πολιτικάντηδες, τηλεοπτικοί δικηγόροι, ψευτοφιλόσοφοι και φιγουρατζήδες του πνεύματος, που εκπαιδεύτηκαν στην επιθετική συζήτηση, χώνουν τα νύχια τους στο παιδικό μυαλό ώστε να μη ξανατολμήσει να εκφέρει άποψη. ----------------------------------------------------------------------------------- Ο θάνατος του δεκαεξάχρονου μαθητή ήταν η θρυαλλίδα που πυροδότησε τις φωτιές σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Φωτιές που δεν καίνε μόνο για να καταστρέψουν τις περιουσίες ανθρώπων που μόχθησαν γι' αυτές, αλλά και για να φωτίσουν το σκοτεινό τοπίο που κατάντησε η χώρα μας, να σκορπίσουν τη μαυρίλα που σκέπασε τον ηλιόλουστο ελληνικό ουρανό. Τα χρειάστηκαν οι βολεμένοι. Οι κλέφτες πάντα φοβούνται το φως, την αποκάλυψη και αντέδρασαν άμεσα. Κίνησαν γη και ουρανό για να πάρουν με το μέρος τους την κοινή γνώμη, αποπροσανατολίζοντάς την με κάθε μέσον. Αλλά οι μέθοδοι προβοκάτσιας της Αστυνομίας είναι γνωστές από παλιά. Έχει έτοιμους κουκουλοφόρους κρυμμένους και στην κατάλληλη στιγμή τους αμολάει με συγκεκριμένη αποστολή. Να σπάνε μικροκαταστήματα πολιτών και να κάνουν ζημιές παράλογες, ώστε ο κόσμος να αγανακτήσει με τους εξεγερμένους. Αυτά πλέον τα ξέρουμε, όπως κι ότι οι ενέργειες των νέων έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Θα χτυπήσουν μια Τράπεζα, μια Πολυεθνική, την Αμερικάνικη πρεσβεία, και άλλα σύμβολα σύγχρονης υποδούλωσης των λαών. ----------------------------------------------------------------------------------- Κι εξάλλου πέρσι οι οικοπεδοφάγοι (βλέπε: σοβαρές οικοδομικές πολυεθνικές εταιρείες) έκαψαν ολόκληρη την Ελλάδα. Και δεν είχαμε μόνο υλικές ζημιές αλλά και θανάτους και... ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή, που θα βαραίνει το περιβάλλον για τα επόμενα εκατό χρόνια!.. Γι' αυτούς τους "κουκουλοφόρους" δεν μιλά κανείς; Πού είναι τα ΜΑΤ; Πού είναι η ευαισθησία του Κράτους, των ειδικών και των λογάδων; Πού είναι η Αστυνομία, κύριε Υπουργέ, να μας προστατέψει από αυτούς τους δολοφόνους; Ας μη γελιόμαστε. Η Αστυνομία δεν είναι για να προστατεύει τον πολίτη. Ή καλύτερα, τον οποιοδήποτε πολίτη. Είναι για να προστατεύει τους προνομιούχους πολίτες από τους μη προνομιούχους!..

Στα νύχια του βρυκόλακα

Από μια κλωστή κρέμεται η ζωή του Βρυκόλακα!.. Ο Καπιταλισμός, αυτό το βαμπίρ που επί χρόνια ρουφά το αίμα των λαών, έφτασε στο τέλος του. Δεν υπάρχει άλλο διαθέσιμο αίμα. Το έχει πιει ήδη όλο και άρχισε το σύνδρομο στέρησης και φανερώνονται τα πρώτα σημάδια της αποσύνθεσης. Με κατακόκκινα μάτια και αιμοσταγή νύχια από τους τελευταίους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, περιφέρεται στις τερατουπόλεις που έχει δημιουργήσει, στην κατεστραμμένη ύπαιθρο από την αλόγιστη εκμετάλλευση, και ψάχνει και οσμίζεται μπας κι υπάρχει κάτι που ξέφυγε... Λίγη ζωή να κατασπαράξει, λίγο ακόμη αίμα, για να παρατείνει την τερατόμορφη υπόστασή του. Κι εκεί που ψυχορραγεί, οι δούλοι του έσπευσαν να του προσφέρουν ότι είχαν και δεν είχαν. Τα παιδιά τους, το αίμα τους!.. ΕΙΚΟΣΙ ΟΚΤΩ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑΑΑΑ!.. Μέσα σ' αυτή τη φτώχια του λαού, στις περικοπές και τις συντάξεις λιμοκτονίας, είχαν το θράσος οι Έλληνες δούλοι του Καπιταλισμού, να ενισχύσουν με είκοσι οκτώ δισεκατομμύρια ευρώ τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ!.. τους επίσημους νταβατζήδες της οικονομίας των εθνών, που λυμαίνονται τον κοσμάκη και του πίνουν το αίμα με το καλαμάκι!.. Και τα κόμματα τι κάνουν; Την κλασική τακτική τους. Μόνο λόγια και φούμαρα!.. Αν περιμέναμε από τα κόμματα και τους επαγγελματίες της πολιτικής να μας σώσουν, την βάψαμε!.. Η πολιτική, αγαπητοί μου, δεν είναι επάγγελμα. Το να ασχολείται κανείς με τα κοινά είναι χρέος. Πρέπει όλοι να συμμετέχουμε στη λύση των κοινωνικών προβλημάτων. Συμμετοχή και δράση. Σίγουρα δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί για όλα τα κακά. Πιο πολύ φταίμε εμείς με την αδράνειά μας και το εύκολο βόλεμά μας. Η συνεχής πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ και η φαινομενική αφθονία, μας έχουν κάνει ανίκανους θεατές των γεγονότων, κυνηγούς του εύκολου τρόπου ζωής. Το ίδιο μήνυμα πλασάρεται στα νέα παιδιά χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Μέσα από ηλίθιες τηλεοπτικές εκπομπές που θυμίζουν ξεπεσμένη Ρωμαϊκή περίοδο, αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά, που προσπαθούν να τα μαντρώσουν στα κερδοσκοπικά σχέδιά τους. Όμως κάπου τους την έχει στημένη η νεολαία. Δεν είναι σαν τις νεολαίες που ξέραμε. Τώρα με το ίντερνετ έχουν πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορία. Ανταλλάσουν απόψεις με άτομα από την άλλη άκρη της γης. Όλα τα βλέπουν κι όλα τα γνωρίζουν. Κι αν οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές, εξουσιαστές, βολεμένοι, καρεκλωμένοι επαναστάτες κι όλοι οι μεγαλοσχήμονες ταγοί, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, οι νέοι θα τους δώσουν να καταλάβουν πολύ σύντομα. Δεν πάει άλλο!..