Η σταγόνα

Το ποτήρι ήταν ολόγιομο κι ο άδικος θάνατος του δεκαεξάχρονου Αλέξη ήταν η σταγόνα που το έκανε να ξεχειλίσει κι οι νέοι ξεχύθηκαν στους δρόμους και τα 'σπασαν όλα, κι ας προσπαθούν όλα τα κόμματα, στο ρόλο του πυροσβέστη να σβήσουν τη φωτιά για την οποία ηθικοί αυτουργοί είναι οι ίδιοι. Όπου μυρίζει μπαρούτι, οι πολιτικάντηδες πάντοτε την κοπανάνε. ----------------------------------------------------------------------------------- Τα ίδια κάνανε και με τη 17η Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο. Τι προβοκάτσια λέγανε, τι ότι το είχε στήσει η CIA και διάφορες άλλες αρλούμπες. Όταν μετά ένα χρόνο έγινε η γιγάντια πορεία στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου (πάνω από ενάμισι εκατομμύριο κόσμου), και είδαν πως έχει "ψωμί" η υπόθεση, τότε άρχισαν να εξυμνούν τους ήρωες του Πολυτεχνείου και να μετατρέπουν την επέτειο σε πανηγυράκι ψηφοθηρίας. Σ' αυτό συντέλεσε, το ότι πολλοί "αγωνιστές" βολεύτηκαν / παγιδεύτηκαν σε κομματικούς θώκους!.. Το ίδιο γίνεται και τώρα. Ο ένας ρίχνει το φταίξιμο στον άλλον, στους Αναρχικούς, στην Αριστερά, στην αντιπολίτευση, στους προβοκάτορες της Αστυνομίας, στους "κουκουλοφόρους", στους "γνωστούς-άγνωστους", και πάει λέγοντας. Μπορεί να υπάρχουν μικρά ή μεγάλα ποσοστά από τα παραπάνω μέσα στη σούπα, αλλά το καζάνι βράζει όταν υπάρχει φωτιά. Και φωτιά υπάρχει και είναι αληθινή. ----------------------------------------------------------------------------------- Κανείς δε μπορεί με αρλούμπες και πολιτικές σκοπιμότητες να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα αυτής της εξέγερσης. Γιατί περί αυθόρμητης εξέγερσης πρόκειται. Αυτό που δεν έκαναν αυτοί που θεωρητικά έπρεπε να κάνουν, το έκαναν οι νέοι. Το ίδιο ήταν και με το Πολυτεχνείο τότε, το 1973, το ίδιο είναι και τώρα. Όλος αυτός ο μακρόχρονος εμπαιγμός των νέων, των φτωχών, των αδύναμων, των εργατών, των αλλοδαπών, των ναρκομανών και γενικά των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, από τους βολεμένους του Συστήματος, δε μπορεί παρά να συσσωρεύει αγανάκτηση και μίσος που περιμένει την ευκαιρία για να εκδηλωθεί. Τα Βατοπέδια και ο χορός των δισεκατομμυρίων φαντάζουν στο μυαλό των απλών πολιτών σαν σενάρια της επιστημονικής φαντασίας. Από την πολλή τηλεόραση έχουν μπερδέψει το πραγματικό με το εικονικό και δεν καταλήγουν σε συμπέρασμα. Αν συνειδητοποιούσαν την πραγματικότητα, θα είχαν πάρει τα όπλα και έβγαιναν στα βουνά!.. ----------------------------------------------------------------------------------- Πριν δυο δεκαετίες περίπου, λίγο έλειψε να πάρει φωτιά η Αμερική, όταν ένας μπάτσος σκότωσε εν ψυχρώ έναν Αφροαμερικάνο. Ο καλυμμένος ρατσισμός του Αμερικάνικου Συστήματος που επί χρόνια περιθωριοποιούσε μια μαρτυρική φυλή, που στην πλάτη της χτίστηκε το "όνειρό" του, δημιούργησε ένα φράγμα, που πίσω του συσσωρεύτηκε όλο το μίσος και η αγανάκτηση των Αφροαμερικάνων και κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Ο άδικος θάνατος ενός πολίτη ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και τα 'κανε γυαλιά-καρφιά. Βιτρίνες σπάσανε, σούπερ-μάρκετ αδειάσανε, αυτοκίνητα και μαγαζιά καήκανε. Ακριβώς το ίδιο σκηνικό με το σημερινό δικό μας, μόνο που εκεί ήταν σε πολλαπλάσιο μέγεθος. ----------------------------------------------------------------------------------- Κάποιοι είπαν "Το παιδί ήταν από καλή οικογένεια. Δεν είναι δυνατόν να είναι ταραξίας, αναρχικός!.." Λες κι όποιος είναι από καλή οικογένεια αποκλείεται να είναι σκεπτόμενο και προβληματισμένο άτομο. Ο μικρός Αλέξης ήταν ένας ήρωας κι η μάνα του πρέπει να είναι περήφανη γι' αυτόν, και να μην επηρεάζεται από το αλλαλούμ των τηλεοπτικών γνωμοδοτήσεων. Η τηλεόραση, ως επί το πλείστον, κυνηγά την τηλεθέαση και λιγότερο την αλήθεια. Το αν φορά το προσωπείο του επαναστάτη, του δίκαιου κριτή, του λαϊκού εκφραστή, είναι για να ανεβάσει τα ποσοστά. ----------------------------------------------------------------------------------- Αν παρακολουθήσετε τις ειδήσεις στην τηλεόραση αλλά ακόμη και στο ραδιόφωνο και στα έντυπα, θα παρατηρήσετε πως σε όλα τα κανάλια υπάρχει μια κοινή διάλεκτος, κοινές λέξεις-κλειδιά που νοθεύουν τα νοήματα και τις έννοιες, έτσι ώστε ο θεατής να οδηγείται με μαεστρία στο να αποδεχτεί τη δική τους λογική. Προσπαθούν οι διάφοροι αλαζόνες "φωστήρες" να ερμηνεύσουν το φαινόμενο. Πολιτικοί αναλυτές, αστέρες και μόνιμα φρούτα της Τι-Βι, στρογγυλοτραπεζίτες (= αυτοί που αρέσκονται να αναλύουν πάντα και τα πάντα καθισμένοι γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι απέναντι από τηλεοπτική κάμερα), όλοι είναι σίγουροι για τα λεγόμενά τους. Δεν έχουν την ταπεινότητα, ή έστω τη στοιχειώδη ευγένεια να πουν "κατά την προσωπική μου άποψη...". Κι επειδή η προβατίλα του κόσμου (ένα είδος καρκίνου του πνεύματος, που μεταβολίζει τους ανθρώπους σε άβουλα πλάσματα, όπως τα αρνάκια στο μαντρί) είναι σε προχωρημένο στάδιο, από τον μακρόχρονο βομβαρδισμό με ειδικά τηλεοπτικά σκατά, οι κύριοι αυτοί έχουν αρκετό κοινό να κρέμεται από τα χείλη τους, κόσμο που περιμένει να ακούσει την ερμηνεία που θα δώσουν οι "φωστήρες" στα γεγονότα. Και γνωμοδοτούν οι "φωστήρες", ανακατεύουν και λίγη επανάσταση μέσα, χαϊδεύουν και τ' αυτιά του λαού -γιατί αυτόν εκφράζουν!..- και τα φέρνουν εκεί που στους συμφέρει, και στο τέλος αυτοί έχουν το πάνω χέρι. Κι επειδή συνήθως ο χρόνος δουλεύει προς όφελός τους, γιατί ο κόσμος εγκλωβισμένος στα καθημερινά προβλήματά του δε μπορεί να επαναστατεί και να ανατρέπει (λάθος του!..) καθημερινά, στο τέλος κάθε λαϊκή απόπειρα Ανατροπής καταλήγει σε φιάσκο. ----------------------------------------------------------------------------------- Τα τηλεοπτικά κανάλια πλασάρουν τα πράγματα μ' ένα τρόπο που να καλύπτεται το πραγματικό πνεύμα του γεγονότος, γιατί η τηλεόραση είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της εξουσίας. Νομίζετε ότι θα μπορούσε ποτέ να τη χρησιμοποιήσει ο λαός για να ανατρέψει το άδικο κοινωνικό σύστημα που τον κρατά υποδουλωμένο; Παρατήρησε πως, όταν σε κάποια εκπομπή βγάζουν ένα νεαρό (-ή) να μιλήσει. Τον κόβουν τη στιγμή που καταφέρνει να συγκροτήσει τη σκέψη του και πάει να πει κάτι σημαντικό. Όλα τα κοράκια γύρω του, δημοσιογράφοι, πολιτικάντηδες, τηλεοπτικοί δικηγόροι, ψευτοφιλόσοφοι και φιγουρατζήδες του πνεύματος, που εκπαιδεύτηκαν στην επιθετική συζήτηση, χώνουν τα νύχια τους στο παιδικό μυαλό ώστε να μη ξανατολμήσει να εκφέρει άποψη. ----------------------------------------------------------------------------------- Ο θάνατος του δεκαεξάχρονου μαθητή ήταν η θρυαλλίδα που πυροδότησε τις φωτιές σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Φωτιές που δεν καίνε μόνο για να καταστρέψουν τις περιουσίες ανθρώπων που μόχθησαν γι' αυτές, αλλά και για να φωτίσουν το σκοτεινό τοπίο που κατάντησε η χώρα μας, να σκορπίσουν τη μαυρίλα που σκέπασε τον ηλιόλουστο ελληνικό ουρανό. Τα χρειάστηκαν οι βολεμένοι. Οι κλέφτες πάντα φοβούνται το φως, την αποκάλυψη και αντέδρασαν άμεσα. Κίνησαν γη και ουρανό για να πάρουν με το μέρος τους την κοινή γνώμη, αποπροσανατολίζοντάς την με κάθε μέσον. Αλλά οι μέθοδοι προβοκάτσιας της Αστυνομίας είναι γνωστές από παλιά. Έχει έτοιμους κουκουλοφόρους κρυμμένους και στην κατάλληλη στιγμή τους αμολάει με συγκεκριμένη αποστολή. Να σπάνε μικροκαταστήματα πολιτών και να κάνουν ζημιές παράλογες, ώστε ο κόσμος να αγανακτήσει με τους εξεγερμένους. Αυτά πλέον τα ξέρουμε, όπως κι ότι οι ενέργειες των νέων έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Θα χτυπήσουν μια Τράπεζα, μια Πολυεθνική, την Αμερικάνικη πρεσβεία, και άλλα σύμβολα σύγχρονης υποδούλωσης των λαών. ----------------------------------------------------------------------------------- Κι εξάλλου πέρσι οι οικοπεδοφάγοι (βλέπε: σοβαρές οικοδομικές πολυεθνικές εταιρείες) έκαψαν ολόκληρη την Ελλάδα. Και δεν είχαμε μόνο υλικές ζημιές αλλά και θανάτους και... ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή, που θα βαραίνει το περιβάλλον για τα επόμενα εκατό χρόνια!.. Γι' αυτούς τους "κουκουλοφόρους" δεν μιλά κανείς; Πού είναι τα ΜΑΤ; Πού είναι η ευαισθησία του Κράτους, των ειδικών και των λογάδων; Πού είναι η Αστυνομία, κύριε Υπουργέ, να μας προστατέψει από αυτούς τους δολοφόνους; Ας μη γελιόμαστε. Η Αστυνομία δεν είναι για να προστατεύει τον πολίτη. Ή καλύτερα, τον οποιοδήποτε πολίτη. Είναι για να προστατεύει τους προνομιούχους πολίτες από τους μη προνομιούχους!..